Το άρθρο αυτό αποδεικνύει ότι οι ηγέτες της «ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ» αρνούνται να δουν την χρεωκοπία της πολιτικής τους και επιμένουν στην διαστρέβλωση των απόψεων του Ν.Κ.Α.
Θα ακολουθήσει κείμενό μας με το οποίο θα κάνουμε ανάλυση των απόψεών μας πάνω σε αυτό το κείμενο του συναδέλφου Θ. Κούτρα.
Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δουλεύουν σήμερα περίπου 1.300 εργαζόμενοι. Περισσότεροι από τους μισούς είναι εργατοτεχνικό προσωπικό στην παραγωγή και οι υπόλοιποι υπαλληλικό προσωπικό στην παραγωγή και στα γραφεία. Προσλήψεις προσωπικού δεν έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και οι τελευταίες έγιναν στο τμήμα που ασχολείται με τα υποβρύχια. Εκεί απασχολούνται αναλογικά και οι περισσότεροι νέοι σε ηλικία εργαζόμενοι.
Οι μισθοί των εργαζομένων κυμαίνονται από 1.100 ευρώ μέχρι 1.500 ευρώ καθαρά το μήνα. Οταν φεύγει κάποιος με σύνταξη παίρνει αποζημίωση μέχρι 25 μισθούς, ανάλογα με την προϋπηρεσία. Ολο το προσωπικό είναι αορίστου χρόνου και αρκετοί εργαζόμενοι έχουν περισσότερες από μία ειδικότητες, με αποτέλεσμα σε περιόδους που δεν υπάρχει δουλειά στην ειδικότητα κάποιος να απασχολείται και αλλού.
Την τελευταία δεκαετία, το Ναυπηγείο ιδιωτικοποιήθηκε και πέρασε στα χέρια γερμανικών πολυεθνικών (THYSSEN KROUP και HDW). Σήμερα, μετά από συμφωνία κυβέρνησης - πολυεθνικών - EE, εξαγοράστηκε από αραβικά συμφέροντα, με την προϋπόθεση ότι για 15 χρόνια θα δουλεύει μόνο για κατασκευές πολεμικών σκαφών, παραγγελίες, δηλαδή, του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ τα τμήματα των κατασκευών εμπορικών και επιβατικών καραβιών και το τμήμα επισκευών θα κλείσουν.
Επίσης το τμήμα του τροχαίου υλικού (Τ/Υ) που απασχολούσε 160 εργαζόμενους, με παλαιότερη απόφαση, παραμένει κλειστό με τους εργαζόμενους να είναι στον αέρα χωρίς να πληρώνονται. Αυτή η εξέλιξη θα οδηγήσει σε μεγάλη συρρίκνωση των δυνατοτήτων του Ναυπηγείου, που μπορεί το επόμενο διάστημα να προχωρήσει σε απολύσεις εργαζόμενων και σε μείωση των αποδοχών και των δικαιωμάτων που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι.
Με την πρόσφατη εξαγορά του Ναυπηγείου από τους Αραβες, άνοιξε το ζήτημα της υπογραφής νέας ΣΣΕ με μείωση μισθών, κατάργηση αποζημιώσεων και άλλων κατακτήσεων. Ενας κόσμος, βλέποντας και τη γενικότερη κατάσταση που διαμορφώνεται από την κρίση, τρομοκρατήθηκε.
Η ΠΑΣΚΕ με ιδιαίτερο τρόπο αξιοποίησε το γεγονός αυτό και πρόβαλε ότι δήθεν ποτέ δε θα επιτρέψει να περάσουν τέτοιες λύσεις για τους εργαζόμενους, ενώ συμφώνησε επί της ουσίας με τη νέα συμφωνία κυβέρνησης, EE, Αράβων για το Ναυπηγείο στο όνομα τού να μείνει το Ναυπηγείο ανοιχτό. Σήμερα προβάλλει θέσεις και για την επαναλειτουργία του εμπορικού τμήματος και την επανένταξη των εργαζομένων στο Τ/Υ στη δύναμη του Ναυπηγείου. Προεκλογικά πρόβαλε επιχειρήματα περί «εγκλωβισμού της κυβέρνησης, που δεν μπορεί να πει όχι στους συνεχείς εκβιασμούς των κερδοσκόπων», πως «της έχουν επιβληθεί μια σειρά καταστροφικές συνταγές για την κοινωνία και την οικονομία».
Ο ρόλος των άλλων δυνάμεων
Στις 13-14 Απρίλη η Οργάνωση έδωσε τη μάχη των εκλογών για το εργοστασιακό Σωματείο. Ενα από τα βασικότερα κριτήρια που έκριναν το αποτέλεσμα φαίνεται ότι ήταν το ότι για πάνω από 1,5 χρόνο η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δε δουλεύει και πληρώνεται. Αυτό δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη το παράδειγμα του ΤΥ των Ναυπηγείων, όπου 160 εργαζόμενοι είναι 2 χρόνια απλήρωτοι, έχουν χάσει και τις αποζημιώσεις, το οποίο δημιουργεί συντηρητικά αντανακλαστικά στους εργαζόμενους, τους κάνει πιο ευάλωτους και χειραγωγούνται ευκολότερα.
Αυτήν την κατάσταση επιδίωξε να αξιοποιήσει η ΠΑΣΚΕ, που στη διάρκεια της μάχης των εκλογών του σωματείου επικέντρωσε την παρέμβασή της σε ψηφοφόρους μας, όπου άλλους τους κέρδισε και άλλους τους αδρανοποίησε. Φάνηκε ότι στους εργαζόμενους υπερίσχυσε ο φόβος, πίστεψαν ότι στρεφόμενοι προς την ΠΑΣΚΕ θα γλιτώσουν. Αυτή η στάση ήταν αντιφατική, καθώς από τη μία αναγνώριζαν ότι το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του λιανίζει δικαιώματα και κατακτήσεις, μας γυρίζει δεκάδες χρόνια πίσω, ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο, ότι η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι δυνάμεις που στήριξαν ό,τι αντεργατικό σχεδιαζόταν για το Ναυπηγείο και, από την άλλη, τελικά συμβιβάστηκαν.
Από την πλευρά της, η ΔΑΚΕ στράφηκε σε έναν κόσμο ψηφοφόρων της ΝΔ που ψήφιζαν άλλες παρατάξεις και δεν ανέπτυξε καμία ουσιαστική δράση. Βρώμικη επίθεση δεχτήκαμε από το Νέο Κίνημα Αλλαγής (ΝΚΑ). Κατάφερε να συσπειρώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στα τρένα δουλεύοντας καθημερινά μαζί τους, ακόμα να στρέψει εναντίον μας και οπαδούς και ψηφοφόρους του Κόμματος, διαδίδοντας ότι οι εργαζόμενοι στα τρένα ήταν απλήρωτοι, ενώ το υπόλοιπο Ναυπηγείο πληρώνεται.
Οι δυνάμεις μας είχαν αρχικά αποκτήσει σταθερή επαφή με αυτούς τους εργαζόμενους. Στη συνέχεια αυτή η επαφή χάθηκε, καθώς οι εργαζόμενοι αυτοί δεν έρχονταν στο Ναυπηγείο και έγινε πιο δύσκολη η επικοινωνία. Η παράταξη είχε αναπτύξει, ωστόσο, παρέμβαση, με συγκεντρώσεις 1-2 φορές τη βδομάδα στο χώρο δουλειάς τους. Είχαμε καλέσει εργαζόμενους από το χώρο των τρένων στη Βουλή να παρακολουθήσουμε την Επερώτηση του Κόμματος για τα Ναυπηγεία και ιδιαίτερα για τα τρένα. Αντίστοιχα, είχαμε καλέσει τους επικεφαλής αυτής της ομάδας σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στον Πειραιά, όπου δώσαμε και το λόγο σε εκπρόσωπό τους, το ίδιο και σε συγκέντρωση στο Ναυπηγείο.
Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του ΝΚΑ - οι οποίοι κυριαρχούν στο χώρο - εκλιπαρούσαν για ψήφους, για να πάρουν μια έδρα - τη στιγμή που μας πίεζαν να παραιτηθούμε από το ΔΣ, γιατί διαφορετικά θεωρούμασταν, λέει, συνένοχοι - αποπροσανατόλιζαν ότι δήθεν «με συμφωνία από όλες τις παρατάξεις αποκλείονται ακόμα και από την εφορευτική επιτροπή». Τελικά, δυο μέρες πριν τις εκλογές, έκαναν ασφαλιστικά μέτρα συσπειρώνοντας την ΠΑΣΚΕ.
Πλευρές της δικής μας δουλειάς
Δώσαμε τη μάχη επικεντρώνοντας στη θέση για τη Ναυπηγική Βιομηχανία (κρατική ιδιοκτησία, δημόσιος φορέας). Προβάλαμε τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης (τεμαχισμός - διάλυση του Ναυπηγείου, συρρίκνωση, κλείσιμο του εμπορικού τμήματος με απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της EE και της εργοδοσίας). Αναδείξαμε την επίθεση της κυβέρνησης σήμερα και τις συνέπειες στα δικαιώματα των εργαζομένων, την καπιταλιστική κρίση. Δώσαμε βάρος στο τι συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται, γιατί πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο σωματείο, γιατί ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πρέπει να ηττηθεί, γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να ενισχύσουν το ΠΑΜΕ.
Το αποτέλεσμα για την παράταξή μας δεν κρίθηκε από τη δουλειά του τελευταίου διαστήματος, αλλά από όλη τη δουλειά που κάναμε σαν Κομματική Οργάνωση και σαν παράταξη τα τελευταία χρόνια. Η παρέμβασή μας την τελευταία χρονιά ήταν αδύναμη και περιοριζόταν κυρίως σε ανακοινώσεις, που δεν επαρκούσαν, αφού η προσωπική επαφή με τους εργαζόμενους είχε περιοριστεί. Η Κομματική Οργάνωση έπρεπε να είναι καλύτερα προσανατολισμένη στην καταγραφή φίλων του Κόμματος, στη διοργάνωση συσκέψεων, στη συγκεκριμένη ευθύνη σε κάθε κομματικό μέλος στα τμήματα της παραγωγής. Στην ίδια κατεύθυνση, η Κομματική Οργάνωση πρέπει καλύτερα να παρεμβαίνει συνεχώς στα προβλήματα των εργαζομένων και στις εξελίξεις στο εργοστάσιο και με την καθημερινή διακίνηση του «Ριζοσπάστη».
Παράλληλα, η ανάπτυξη της πολιτικής και συνδικαλιστικής δουλειάς θα πρέπει να είναι πολύ πιο συγκεκριμένη, ώστε να είμαστε πιο ικανοί να αντιμετωπίζουμε τα επιχειρήματα που βάζουν οι αντίπαλοι. Αυτό αποτελεί ένα στοιχείο που μπορεί να συμβάλει στη συσπείρωση δυνάμεων στο πλάι της ΚΟΒ, αλλά και στο εργατικό κίνημα δίπλα από την παράταξη με βάση το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και τις θέσεις μας για τα Ναυπηγεία.
Ενα ακόμα στοιχείο, που θα έπρεπε καλύτερα να έχει λάβει υπόψη η Κομματική Οργάνωση, είναι ότι αυτή η μάχη είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από την αντίστοιχη του 2008. Αφ' ενός είναι πολύ πιο δύσκολη η κατάσταση, τόσο στο Ναυπηγείο, όσο και γενικότερα. Οι εργαζόμενοι δέχθηκαν πολλά χτυπήματα όλο αυτό το διάστημα, οι δυνάμεις που έχουν διαμορφωθεί στο Ναυπηγείο δεν είναι οι ίδιες που ήταν πριν 3 χρόνια. Για παράδειγμα, η ΠΑΣΚΕ έχει αλλάξει πρόσωπα που είχαν έντονη φθορά, αλλά και το ΝΚΑ (Νέο Κίνημα Αλλαγής, με δυνάμεις που προέρχονται από την ΠΑΣΚΕ) έχει καλύτερα συγκροτηθεί και έχει αναπτύξει παρέμβαση στο Ναυπηγείο, αλλά και στη Ζώνη. Οι κομματικές δυνάμεις έπρεπε να αποκαλύπτουν πιο αποτελεσματικά το ρόλο αυτών των δυνάμεων, και να μη μένουν απλά στο χαρακτηρισμό τους ως καιροσκόπων και τυχοδιωκτών.
Παράλληλα, οι κομματικές δυνάμεις έπρεπε πιο καθαρά να απαντούν στο ζήτημα του ενιαίου ψηφοδελτίου και της ενιαίας δράσης που πρόβαλε με έντονο τρόπο το ΝΚΑ για Σκαραμαγκά, Ελευσίνα και Ζώνη. Για ποια ενιαία δράση μπορεί να γίνεται λόγος, από τη στιγμή που το ΝΚΑ προβάλλει ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης αυτής της κατάστασης μέσα σε αυτό το σύστημα, όταν ο μοναδικός τους σκοπός είναι η συσπείρωση σε αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ λογική, όπως αυτό εκφράστηκε ιδιαίτερα στη Ζώνη; Την ίδια στιγμή, έπρεπε καλύτερα να επεξεργαστούμε τα επιχειρήματά μας, να ξεσκεπάσουμε την ΠΑΣΚΕ που προσπαθούσε να παρουσιαστεί ως δήθεν διαχωρισμένη από το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση.
Για το επόμενο διάστημα
Το αποτέλεσμα των εκλογών του Σωματείου είναι καμπανάκι. Η Κομματική Οργάνωση πρέπει να ανασκουμπωθεί και να βελτιώσει την παρέμβαση και τη δράση της, την επαφή με τους οπαδούς του Κόμματος, να αναπτύξει πρωτοβουλίες για την ενεργό παρέμβαση της παράταξής μας. Αξιοποιώντας και την πολύχρονη παλιότερη εμπειρία, την οποία οι νεότεροι εργαζόμενοι δε γνωρίζουν. Αλλωστε, υπάρχουν θετικά παραδείγματα. Π.χ., αρκετό καιρό πριν από τις εκλογές του σωματείου, έγινε συγκέντρωση - κινητοποίηση εκατοντάδων εργαζομένων μέσα στο ναυπηγείο με πρωτοβουλία της παράταξής μας, όταν ήταν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι για μήνες.
Σε αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί καθοριστικό στοιχείο η κομματική οικοδόμηση, η δυναμική και αποφασιστική δράση της ΚΟΒ, ώστε να παίζει καθοδηγητικό ρόλο στο εργοστάσιο. Δεν πρέπει να χάσουμε στιγμή. Να πάρουμε πρωτοβουλίες αξιοποιώντας εργαζόμενους που παραμέρισαν τα διλήμματα και τους εκβιασμούς και στάθηκαν όρθιοι. Αυτή η δουλειά περνάει μέσα από την προβολή των θέσεων του ΚΚΕ για τη Ναυπηγική Βιομηχανία, τη σταθερή οικονομική δουλειά με τους οπαδούς, την καθημερινή διακίνηση του «Ριζοσπάστη», μέσα από κομματικές συσκέψεις σε μόνιμη βάση.
Παράλληλα, πρέπει να βρούμε και να συζητήσουμε όλους αυτούς που έκαναν πίσω, να κουβεντιάσουμε τους προβληματισμούς τους, να βγάλουμε συμπεράσματα και για τη δική μας δουλειά.
Θα ακολουθήσει κείμενό μας με το οποίο θα κάνουμε ανάλυση των απόψεών μας πάνω σε αυτό το κείμενο του συναδέλφου Θ. Κούτρα.
Για τις εκλογές στο Σωματείο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά
Η κομματική οικοδόμηση σε κλάδους και εργοστάσια στρατηγικής σημασίας είναι καθοριστική, για να ριζώσει βαθιά και να έχει νικηφόρο αποτέλεσμα η αντεπίθεση στην πλουτοκρατία και την πολιτική της
Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δουλεύουν σήμερα περίπου 1.300 εργαζόμενοι. Περισσότεροι από τους μισούς είναι εργατοτεχνικό προσωπικό στην παραγωγή και οι υπόλοιποι υπαλληλικό προσωπικό στην παραγωγή και στα γραφεία. Προσλήψεις προσωπικού δεν έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και οι τελευταίες έγιναν στο τμήμα που ασχολείται με τα υποβρύχια. Εκεί απασχολούνται αναλογικά και οι περισσότεροι νέοι σε ηλικία εργαζόμενοι.
Οι μισθοί των εργαζομένων κυμαίνονται από 1.100 ευρώ μέχρι 1.500 ευρώ καθαρά το μήνα. Οταν φεύγει κάποιος με σύνταξη παίρνει αποζημίωση μέχρι 25 μισθούς, ανάλογα με την προϋπηρεσία. Ολο το προσωπικό είναι αορίστου χρόνου και αρκετοί εργαζόμενοι έχουν περισσότερες από μία ειδικότητες, με αποτέλεσμα σε περιόδους που δεν υπάρχει δουλειά στην ειδικότητα κάποιος να απασχολείται και αλλού.
Την τελευταία δεκαετία, το Ναυπηγείο ιδιωτικοποιήθηκε και πέρασε στα χέρια γερμανικών πολυεθνικών (THYSSEN KROUP και HDW). Σήμερα, μετά από συμφωνία κυβέρνησης - πολυεθνικών - EE, εξαγοράστηκε από αραβικά συμφέροντα, με την προϋπόθεση ότι για 15 χρόνια θα δουλεύει μόνο για κατασκευές πολεμικών σκαφών, παραγγελίες, δηλαδή, του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ τα τμήματα των κατασκευών εμπορικών και επιβατικών καραβιών και το τμήμα επισκευών θα κλείσουν.
Επίσης το τμήμα του τροχαίου υλικού (Τ/Υ) που απασχολούσε 160 εργαζόμενους, με παλαιότερη απόφαση, παραμένει κλειστό με τους εργαζόμενους να είναι στον αέρα χωρίς να πληρώνονται. Αυτή η εξέλιξη θα οδηγήσει σε μεγάλη συρρίκνωση των δυνατοτήτων του Ναυπηγείου, που μπορεί το επόμενο διάστημα να προχωρήσει σε απολύσεις εργαζόμενων και σε μείωση των αποδοχών και των δικαιωμάτων που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι.
Με την πρόσφατη εξαγορά του Ναυπηγείου από τους Αραβες, άνοιξε το ζήτημα της υπογραφής νέας ΣΣΕ με μείωση μισθών, κατάργηση αποζημιώσεων και άλλων κατακτήσεων. Ενας κόσμος, βλέποντας και τη γενικότερη κατάσταση που διαμορφώνεται από την κρίση, τρομοκρατήθηκε.
Η ΠΑΣΚΕ με ιδιαίτερο τρόπο αξιοποίησε το γεγονός αυτό και πρόβαλε ότι δήθεν ποτέ δε θα επιτρέψει να περάσουν τέτοιες λύσεις για τους εργαζόμενους, ενώ συμφώνησε επί της ουσίας με τη νέα συμφωνία κυβέρνησης, EE, Αράβων για το Ναυπηγείο στο όνομα τού να μείνει το Ναυπηγείο ανοιχτό. Σήμερα προβάλλει θέσεις και για την επαναλειτουργία του εμπορικού τμήματος και την επανένταξη των εργαζομένων στο Τ/Υ στη δύναμη του Ναυπηγείου. Προεκλογικά πρόβαλε επιχειρήματα περί «εγκλωβισμού της κυβέρνησης, που δεν μπορεί να πει όχι στους συνεχείς εκβιασμούς των κερδοσκόπων», πως «της έχουν επιβληθεί μια σειρά καταστροφικές συνταγές για την κοινωνία και την οικονομία».
Ο ρόλος των άλλων δυνάμεων
Στις 13-14 Απρίλη η Οργάνωση έδωσε τη μάχη των εκλογών για το εργοστασιακό Σωματείο. Ενα από τα βασικότερα κριτήρια που έκριναν το αποτέλεσμα φαίνεται ότι ήταν το ότι για πάνω από 1,5 χρόνο η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δε δουλεύει και πληρώνεται. Αυτό δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη το παράδειγμα του ΤΥ των Ναυπηγείων, όπου 160 εργαζόμενοι είναι 2 χρόνια απλήρωτοι, έχουν χάσει και τις αποζημιώσεις, το οποίο δημιουργεί συντηρητικά αντανακλαστικά στους εργαζόμενους, τους κάνει πιο ευάλωτους και χειραγωγούνται ευκολότερα.
Αυτήν την κατάσταση επιδίωξε να αξιοποιήσει η ΠΑΣΚΕ, που στη διάρκεια της μάχης των εκλογών του σωματείου επικέντρωσε την παρέμβασή της σε ψηφοφόρους μας, όπου άλλους τους κέρδισε και άλλους τους αδρανοποίησε. Φάνηκε ότι στους εργαζόμενους υπερίσχυσε ο φόβος, πίστεψαν ότι στρεφόμενοι προς την ΠΑΣΚΕ θα γλιτώσουν. Αυτή η στάση ήταν αντιφατική, καθώς από τη μία αναγνώριζαν ότι το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του λιανίζει δικαιώματα και κατακτήσεις, μας γυρίζει δεκάδες χρόνια πίσω, ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο, ότι η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ όλα αυτά τα χρόνια ήταν οι δυνάμεις που στήριξαν ό,τι αντεργατικό σχεδιαζόταν για το Ναυπηγείο και, από την άλλη, τελικά συμβιβάστηκαν.
Από την πλευρά της, η ΔΑΚΕ στράφηκε σε έναν κόσμο ψηφοφόρων της ΝΔ που ψήφιζαν άλλες παρατάξεις και δεν ανέπτυξε καμία ουσιαστική δράση. Βρώμικη επίθεση δεχτήκαμε από το Νέο Κίνημα Αλλαγής (ΝΚΑ). Κατάφερε να συσπειρώσει τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στα τρένα δουλεύοντας καθημερινά μαζί τους, ακόμα να στρέψει εναντίον μας και οπαδούς και ψηφοφόρους του Κόμματος, διαδίδοντας ότι οι εργαζόμενοι στα τρένα ήταν απλήρωτοι, ενώ το υπόλοιπο Ναυπηγείο πληρώνεται.
Οι δυνάμεις μας είχαν αρχικά αποκτήσει σταθερή επαφή με αυτούς τους εργαζόμενους. Στη συνέχεια αυτή η επαφή χάθηκε, καθώς οι εργαζόμενοι αυτοί δεν έρχονταν στο Ναυπηγείο και έγινε πιο δύσκολη η επικοινωνία. Η παράταξη είχε αναπτύξει, ωστόσο, παρέμβαση, με συγκεντρώσεις 1-2 φορές τη βδομάδα στο χώρο δουλειάς τους. Είχαμε καλέσει εργαζόμενους από το χώρο των τρένων στη Βουλή να παρακολουθήσουμε την Επερώτηση του Κόμματος για τα Ναυπηγεία και ιδιαίτερα για τα τρένα. Αντίστοιχα, είχαμε καλέσει τους επικεφαλής αυτής της ομάδας σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στον Πειραιά, όπου δώσαμε και το λόγο σε εκπρόσωπό τους, το ίδιο και σε συγκέντρωση στο Ναυπηγείο.
Ωστόσο, οι εκπρόσωποι του ΝΚΑ - οι οποίοι κυριαρχούν στο χώρο - εκλιπαρούσαν για ψήφους, για να πάρουν μια έδρα - τη στιγμή που μας πίεζαν να παραιτηθούμε από το ΔΣ, γιατί διαφορετικά θεωρούμασταν, λέει, συνένοχοι - αποπροσανατόλιζαν ότι δήθεν «με συμφωνία από όλες τις παρατάξεις αποκλείονται ακόμα και από την εφορευτική επιτροπή». Τελικά, δυο μέρες πριν τις εκλογές, έκαναν ασφαλιστικά μέτρα συσπειρώνοντας την ΠΑΣΚΕ.
Πλευρές της δικής μας δουλειάς
Δώσαμε τη μάχη επικεντρώνοντας στη θέση για τη Ναυπηγική Βιομηχανία (κρατική ιδιοκτησία, δημόσιος φορέας). Προβάλαμε τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης (τεμαχισμός - διάλυση του Ναυπηγείου, συρρίκνωση, κλείσιμο του εμπορικού τμήματος με απόφαση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της EE και της εργοδοσίας). Αναδείξαμε την επίθεση της κυβέρνησης σήμερα και τις συνέπειες στα δικαιώματα των εργαζομένων, την καπιταλιστική κρίση. Δώσαμε βάρος στο τι συνδικαλιστικό κίνημα χρειάζεται, γιατί πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο σωματείο, γιατί ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πρέπει να ηττηθεί, γιατί οι εργαζόμενοι πρέπει να ενισχύσουν το ΠΑΜΕ.
Το αποτέλεσμα για την παράταξή μας δεν κρίθηκε από τη δουλειά του τελευταίου διαστήματος, αλλά από όλη τη δουλειά που κάναμε σαν Κομματική Οργάνωση και σαν παράταξη τα τελευταία χρόνια. Η παρέμβασή μας την τελευταία χρονιά ήταν αδύναμη και περιοριζόταν κυρίως σε ανακοινώσεις, που δεν επαρκούσαν, αφού η προσωπική επαφή με τους εργαζόμενους είχε περιοριστεί. Η Κομματική Οργάνωση έπρεπε να είναι καλύτερα προσανατολισμένη στην καταγραφή φίλων του Κόμματος, στη διοργάνωση συσκέψεων, στη συγκεκριμένη ευθύνη σε κάθε κομματικό μέλος στα τμήματα της παραγωγής. Στην ίδια κατεύθυνση, η Κομματική Οργάνωση πρέπει καλύτερα να παρεμβαίνει συνεχώς στα προβλήματα των εργαζομένων και στις εξελίξεις στο εργοστάσιο και με την καθημερινή διακίνηση του «Ριζοσπάστη».
Παράλληλα, η ανάπτυξη της πολιτικής και συνδικαλιστικής δουλειάς θα πρέπει να είναι πολύ πιο συγκεκριμένη, ώστε να είμαστε πιο ικανοί να αντιμετωπίζουμε τα επιχειρήματα που βάζουν οι αντίπαλοι. Αυτό αποτελεί ένα στοιχείο που μπορεί να συμβάλει στη συσπείρωση δυνάμεων στο πλάι της ΚΟΒ, αλλά και στο εργατικό κίνημα δίπλα από την παράταξη με βάση το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και τις θέσεις μας για τα Ναυπηγεία.
Ενα ακόμα στοιχείο, που θα έπρεπε καλύτερα να έχει λάβει υπόψη η Κομματική Οργάνωση, είναι ότι αυτή η μάχη είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από την αντίστοιχη του 2008. Αφ' ενός είναι πολύ πιο δύσκολη η κατάσταση, τόσο στο Ναυπηγείο, όσο και γενικότερα. Οι εργαζόμενοι δέχθηκαν πολλά χτυπήματα όλο αυτό το διάστημα, οι δυνάμεις που έχουν διαμορφωθεί στο Ναυπηγείο δεν είναι οι ίδιες που ήταν πριν 3 χρόνια. Για παράδειγμα, η ΠΑΣΚΕ έχει αλλάξει πρόσωπα που είχαν έντονη φθορά, αλλά και το ΝΚΑ (Νέο Κίνημα Αλλαγής, με δυνάμεις που προέρχονται από την ΠΑΣΚΕ) έχει καλύτερα συγκροτηθεί και έχει αναπτύξει παρέμβαση στο Ναυπηγείο, αλλά και στη Ζώνη. Οι κομματικές δυνάμεις έπρεπε να αποκαλύπτουν πιο αποτελεσματικά το ρόλο αυτών των δυνάμεων, και να μη μένουν απλά στο χαρακτηρισμό τους ως καιροσκόπων και τυχοδιωκτών.
Παράλληλα, οι κομματικές δυνάμεις έπρεπε πιο καθαρά να απαντούν στο ζήτημα του ενιαίου ψηφοδελτίου και της ενιαίας δράσης που πρόβαλε με έντονο τρόπο το ΝΚΑ για Σκαραμαγκά, Ελευσίνα και Ζώνη. Για ποια ενιαία δράση μπορεί να γίνεται λόγος, από τη στιγμή που το ΝΚΑ προβάλλει ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης αυτής της κατάστασης μέσα σε αυτό το σύστημα, όταν ο μοναδικός τους σκοπός είναι η συσπείρωση σε αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ λογική, όπως αυτό εκφράστηκε ιδιαίτερα στη Ζώνη; Την ίδια στιγμή, έπρεπε καλύτερα να επεξεργαστούμε τα επιχειρήματά μας, να ξεσκεπάσουμε την ΠΑΣΚΕ που προσπαθούσε να παρουσιαστεί ως δήθεν διαχωρισμένη από το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση.
Για το επόμενο διάστημα
Το αποτέλεσμα των εκλογών του Σωματείου είναι καμπανάκι. Η Κομματική Οργάνωση πρέπει να ανασκουμπωθεί και να βελτιώσει την παρέμβαση και τη δράση της, την επαφή με τους οπαδούς του Κόμματος, να αναπτύξει πρωτοβουλίες για την ενεργό παρέμβαση της παράταξής μας. Αξιοποιώντας και την πολύχρονη παλιότερη εμπειρία, την οποία οι νεότεροι εργαζόμενοι δε γνωρίζουν. Αλλωστε, υπάρχουν θετικά παραδείγματα. Π.χ., αρκετό καιρό πριν από τις εκλογές του σωματείου, έγινε συγκέντρωση - κινητοποίηση εκατοντάδων εργαζομένων μέσα στο ναυπηγείο με πρωτοβουλία της παράταξής μας, όταν ήταν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι για μήνες.
Σε αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί καθοριστικό στοιχείο η κομματική οικοδόμηση, η δυναμική και αποφασιστική δράση της ΚΟΒ, ώστε να παίζει καθοδηγητικό ρόλο στο εργοστάσιο. Δεν πρέπει να χάσουμε στιγμή. Να πάρουμε πρωτοβουλίες αξιοποιώντας εργαζόμενους που παραμέρισαν τα διλήμματα και τους εκβιασμούς και στάθηκαν όρθιοι. Αυτή η δουλειά περνάει μέσα από την προβολή των θέσεων του ΚΚΕ για τη Ναυπηγική Βιομηχανία, τη σταθερή οικονομική δουλειά με τους οπαδούς, την καθημερινή διακίνηση του «Ριζοσπάστη», μέσα από κομματικές συσκέψεις σε μόνιμη βάση.
Παράλληλα, πρέπει να βρούμε και να συζητήσουμε όλους αυτούς που έκαναν πίσω, να κουβεντιάσουμε τους προβληματισμούς τους, να βγάλουμε συμπεράσματα και για τη δική μας δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου