Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Σκαραμαγκάς: Απαξίωση και διάλυση στο μεγαλύτερο ναυπηγείο της Αν. Μεσογείου

Η κομπιναδόρικη ιδιωτικοποίηση και η απουσία σχεδίου από την κυβέρνηση οδηγεί στην κατάρρευση έναν ολόκληρο κλάδο


Συνεχιζόμενη πορεία συρρίκνωσης ακολουθεί η βαριά βιομηχανία της χώρας μας σύμφωνα με τις επιταγές της Ε.Ε. και αποτέλεσμα των καταστροφικών πολιτικών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των ελληνικών ναυπηγείων και συγκεκριμένα του άλλοτε κραταιού Ναυπηγείου Σκαραμαγκά, το οποίο παραδόθηκε έναντι πινακίου φακής στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου. Η εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας για το μέλλον του ναυπηγείου προκαλεί θλίψη και απογοήτευση σε όσους γνώρισαν την αναπτυξιακή του πορεία, ενώ την ίδια ώρα το νέο διοικητικό συμβούλιο, περίπου 8 μήνες μετά την ανάληψη καθηκόντων, δεν έχει προχωρήσει ούτε καν στην εκπόνηση ενός επιχειρηματικού σχεδίου, προκαλώντας εύλογα ερωτήματα και σκέψεις. Στο μεταξύ, τα ποσοστά ανεργίας έχουν εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα νούμερα, με τους άνεργους να βρίσκονται σε τραγική κατάσταση.

Η παράδοση του ναυπηγείου στα ιδιωτικά χέρια είχε ξεκινήσει και προετοιμαστεί χρόνια πριν το 2001, όταν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. και οι ελεγχόμενες υπό αυτές συνδικαλιστικές ηγεσίες πίεζαν προς αυτή την κατεύθυνση και το κατάφεραν. Η εκποίηση του 75% των μετοχών στους Γερμανούς της HDW/Ferrosstar φέρνει στη μνήμη κάποια από τα μεγαλύτερα φαγοπότια σε βάρος του δημόσιου οφέλους.

“Παιχνίδια συμφερόντων”

Μιλώντας στην “Αυγή” της Κυριακής, ο Β. Τσιμπίδης, μέλος του Δ.Σ. του σωματείου εργαζομένων του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά “Η Τρίαινα” και μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, τόνισε ότι “την ιδιωτικοποίηση (πήραν στα χέρια τους το 75% των μετοχών) την πλήρωσαν οι Γερμανοί της HDW/Ferrosstar το 2001, 1,5 δισ. δραχμές", για να προσθέσει πως "οι ίδιοι εισέπραξαν εντός μίας εβδομάδας 4 δισ. δραχμές από τις προκαταβολές των έργων (Π.Σ.) του ΟΣΕ. Έβγαλαν δηλαδή και 2,5 δισ. δραχμές με το “καλημέρα”".

Περίπου 9 χρόνια μετά, τον Οκτώβριο του 2010, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα και προτού στεγνώσει το μελάνι συμφωνίας μεταβίβασης των μετοχών στην Abu Dhabi Mar (ADM), η εταιρεία “μετατράπηκε” σε... Privinest, ιδιοκτησίας του Γαλλολιβανέζου Ι. Σάφα, και η οποία, όπως λέγεται, συνδέεται με την ADM. Τα εύλογα ερωτήματα που προέκυψαν από αυτό το ιδιότυπο “πραξικόπημα” διατύπωσε τότε, χωρίς ποτέ να πάρει απάντηση, ο Π. Λαφαζάνης. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε χαρακτηριστικά: “Ποιος μας το λέει ότι είναι συνδεδεμένη εταιρεία; Εμείς πού το γνωρίζουμε; Ποιο είναι το βάθος και το είδος της σύνθεσης; Ποια είναι η μετοχική σύνθεση της Privinvest; Μπορείτε να μας πείτε τη μετοχική σύνθεση της Privininvest; Ποιος την έλεγξε; Πού κρατάει η σκούφια της;", για να προσθέσει πως "η Lazard έλεγξε την ΑDM. Πού δίνουμε εμείς τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά; Τι ψήφισε η Βουλή και πού φτάσαμε τώρα; Φτάσαμε εδώ, για τον απλούστατο λόγο ότι η κυβέρνηση υπέστη έναν εκβιασμό με τα υποβρύχια και με τη φορολογική αμνηστία.

Στο δεύτερο μέρος της τροπολογίας έρχεται μια ρύθμιση για να παραγραφούν να διαγραφούν με μια μονοκοντυλιά, εικονικά και πλαστά τιμολόγια ή φορολογικές παραβάσεις. Μπορούν να γίνονται αυτά τα πράγματα;"

Η σημερινή κατάσταση του Ναυπηγείου

Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά, είναι εικόνα απαξίωσης και διάλυσης.

Ο Β. Τσιμπίδης τονίζει ότι έχουμε να κάνουμε με “κλεισμένες τις επιχειρηματικές μονάδες επισκευών και κατασκευών εμπορικών πλοίων για 15 χρόνια τουλάχιστον και εκποίηση μέσω πλειστηριασμού του εξοπλισμού στο όνομα του «κατασκευασμένου» προστίμου των Βρυξελλών". Παράλληλα λέει ότι “είναι κλεισμένη την επιχειρηματική μονάδα παραγωγής σιδηροδρομικού υλικού και βιομηχανικών έργων μέσα από μία μεθοδευμένη «μαϊμού» απόσχιση της μονάδας αυτής και την «πώληση εξυπηρέτησης» στη συνέχεια σε άλλο φιλικό γερμανικό «όμιλο» του Δόκτορος Meyer, ο οποίος στη συνέχεια την πτώχευσε όπως ακριβώς είχε προγραμματιστεί”.

Την ίδια ώρα, μοναδικός πελάτης του Ναυπηγείου είναι σήμερα μόνον το ελληνικό Δημόσιο με τα έργα του πολεμικού ναυτικού, ενώ ακυρώνονται συμφωνίες συνεργασίας με άλλα ναυπηγεία και εταιρείες, καθώς η Ε.Ε. έχει μεθοδευμένα κλείσει συγκεκριμένες μονάδες που μπορούσαν να ανταποκριθούν στα εν λόγω έργα.

“Στο κόκκινο η ανεργία”

Από την άλλη πλευρά, η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο, καθώς η μείωση του αριθμού των εργαζομένων είναι τεράστια. Σήμερα στο Ναυπηγείο απασχολούνται 1.170 εργαζόμενοι, ενώ 160 εργαζόμενοι από αυτούς- της μονάδας σιδηροδρομικού υλικού και βιομηχανικών έργων- βρίσκονται στον τρίτο χρόνο εκτός εργασίας, έκτος κοινωνικής ασφάλισης και απλήρωτοι. Από τους 1.010 εργαζόμενους, ελάχιστοι έχουν "κανονική” απασχόληση, με το εργασιακό μέλλον όλων, να φαντάζει αβέβαιο και να κρέμεται ουσιαστικά από μια κλωστή.

Αποτέλεσμα της κρίσης στο Ναυπηγείο Σκαραμαγκά είναι και η τραγική εικόνα που παρουσιάζει η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, όπου τα τελευταία τρία χρόνια καταργείται σταδιακά η μονάδα επισκευής εμπορικών πλοίων, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει τη δουλειά τους εκατοντάδες εργαζόμενοι.

Υπάρχει μέλλον;

Εύλογο είναι το ερώτημα αν υπάρχει μέλλον για τη βαριά βιομηχανία της χώρας μας και συγκεκριμένα για το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά, την στιγμή μάλιστα που κυβέρνηση και τρόικα ισοπεδώνουν κάθε τομέα που μπορεί να συμβάλλει στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

“Για το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά η μοναδική βιώσιμη λύση είναι η εθνικοποίησή του με εργατικό έλεγχο”, μας λέει ο Β. Τσιμπίδης, για να προσθέσει “ένα ενιαίο ναυπηγείο με όλες του τις επιχειρηματικές μονάδες, που θα παράγει εκτός των πλοίων και άλλα κοινωνικά αγαθά (τρένα - οχήματα - ανεμογεννήτριες - αφαλατωτές νερού - πλατφόρμες ανέγερσης αιολικών πάρκων, μεγάλες βιομηχανικές μεταλλικές κατασκευές) για τις ανάγκες και το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Ένα εθνικοποιημένο ναυπηγείο που θα αποτελέσει την καρδιά της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας μας μέσα από τη χάραξη εθνικής πολιτικής ναυπηγικής βιομηχανίας”.

Οι αγώνες που αναπτύσσουν οι “εργαζόμενοι από τα κάτω και οι άνεργοι” των Ναυπηγείων το τελευταίο διάστημα, δείχνουν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και να σταματήσει η πορεία προς τον γκρεμό. Το ζήτημα ωστόσο που παραμένει είναι αν οι κοινωνικοί και εργατικοί αυτοί αγώνες μπορούν να μετουσιωθούν σε συγκροτημένη εναλλακτική απάντηση και λύση.

πηγή:http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=623282

Δεν υπάρχουν σχόλια: